De eerstgeborene, het blauwe reutje. Hij had als eerste de ogen open, en heeft een sterke wil; een vrolijk, actief hondje maar als hij géén zin in een knuffel heeft, dan gaat hij krachtig spartelen, en hij gebruikt zijn stemmetje ook regelmatig om e.e.a. duidelijk te maken.

Het rode meisje, als tweede geboren. Ze kijkt tijdens deze fotosessie wel wat ernstig….. Ze redt zichzelf en trekt haar eigen plan, drinkt en slaapt soms niet samen met de andere drie nestgenoten. Drinken doet ze altijd aan de achterste tepels, je kunt er vergif op innemen. Ze lijkt op dit moment een heel gemakkelijk en meegaand hondje, gewoon lief, met een zachte aard!

Het flinke groene reutje, dat als derde is geboren, en dat een half uur klem heeft gezeten voor wij hem eindelijk konden bevrijden. Hij heeft op dat moment zeker besloten om nóóit meer dwars te liggen, want o, wat is hij nu lief, knuffelig en meegaand.

Het gele meisje, onze laatstgeborene. Ze doet me steeds meer aan Hinde denken: een vrolijk snuitje gecombineerd met een stevige wil; ik heb haar zelfs al een keertje horen knorren. En ze loert nu al regelmatig over de rand van de werpkist, want de wijde wereld trekt haar wel!