Vandaag en morgen heb ik vrij. Twee dagen om thuis rond te keutelen, en op de bank te hangen met de dames. De stapel fris gewassen dekentjes voor de werpkist ligt klaar. Het is vandaag dag 62; Hinde is nog altijd fris en monter; ze slaat steevast voor iedere wandeling haar schapenvacht dood en loopt opgetogen mee over de dijk. Alle honden worden door Chloe en Jewel weggejaagd sinds Hinde is gedekt, en Hinde geniet zichtbaar van het hebben van twee bodyguards.

De kraamkamer is ook gereed, de werpkist staat sinds de kerst in een knusse hoek van de woonkamer, met matrassen ernaast voor mens en dier. Hier komen ook Elly en Nikki te liggen wanneer ze mij in de eerste weken een paar nachten aflossen: is het zo goedgekeurd, dames?

Chloe ziet het nut van extra matrassen wel. De rode deken met de hartjes brengt bij haar wellicht wat herinneringen terug:

Deze foto nam ik in april 2004, van Chloe met de acht weken oude Jewel. Chloe’s nest was die dag uitgevlogen en kleine Jewel mocht voor het eerst mee naar de slaapkamer om met haar moeder bij mij op bed te slapen. Pups die met de roedel mee naar bed mogen….. hoeven er ’s nachts níet uit, en geven geen piepconcerten. Alleen wordt het hier iedere 4 jaar wel weer iets drukker op bed ;>))

Ronald had gisteren dienst op de dierenambulance, maar kwam tussendoor nog even de laatste hand leggen aan de werpkist. En om te kijken of Hinde zijn product ook heeft goedgekeurd….

Hinde lag duidelijk te genieten in haar nieuwe hol. Er komt warmte van boven en van onderen, maar niet helemaal op “haar helft” van de werpkist, zodat ze het comfortabel heeft bij het zogen. En er zitten maar liefst twee thermometers in, die de temperatuur van de bodem en de lucht in de kist meten. Ronald heeft er echt zijn best op gedaan, maar het heeft wel wat voeten in de aarde gehad. De kist is nét op tijd af, want ze begon de laatste dagen hier en daar in manden en dekens te krabben om voor zichzelf een mooi nest te creëeren. Dat doet ze heel wat beschaafder dan haar moeder Jewel, die haar nest het liefst wilde baren onder een grote adelaarsvaren in de tuin. Daar was ze een paar dagen lang ijverig een soort wolvenhol aan het graven. Maar ik wilde haar niet assisteren met stratenmakerskniebeschermers om de knieën gebonden en dus werd het scenario eenzijdig omgegooid.

A.s. overgrootmoeder Chloe en oma Jewel waren ook opgetogen over de werpkist. Zij zijn er klaar voor! Alleen Hinde, in het midden, nog niet helemaal. Haar temperatuur is nog altijd stabiel, en haar eetlust ook. Morgen zou D-Day moeten zijn, maar de natuur laat zich natuurlijk niet door ons dwingen ;>)). Wordt vervolgd!