Het was hoog tijd dat er weer een vrolijk blogje kwam van de afgelopen maand…. genoeg gezellige dingen gedaan en gefotografeerd om er iets leuks van te maken. Maar dat blog moet nog even op zich laten wachten, want we moeten hier iets vertellen waar we met z’n allen goed kapot van zijn.

Sinds gisteravond ontbreekt er een Salty Sand’s C-tje in onze wereld. Bodhi, het Sandje van Jeanine en Hugo en hun gezin werd tijdens de gebruikelijke wandeling in het park dood op een pad aangetroffen, met bebloede oren. Naar de toedracht kunnen we met z’n allen alleen maar gissen; wij denken aan een botsing, misschien wel met Tico, met hersentrauma als gevolg. Het is een park waar konijnen zitten, en daar gingen ze graag achteraan. Met een gebroken hart hebben zijn baasjes hem terug naar huis gedragen.

Jeanine kwam gisteravond in de lucht in het C-nest chatgroepje dat we hebben op facebook, direct nadat het was gebeurd. Dat groepje zal echt nooit meer hetzelfde zijn nu dit is gebeurd.

Bodhi was het reutje met het donkerblauwe bandje uit het nest van Megan en Reef.

Een heel zelfstandig en levendig pupje, dat helemaal zijn eigen koers koos tussen zijn nestgenoten.

Hij trof het ontzettend met zijn personeel, die aan huis werken. En met de lieve reu Tico, die zijn beste maatje werd. De honden gingen lekker mee op de boot en op pad, het ontbrak ze aan niets. Jeanine schrijft ons: “Bodhi was de mooiste whippet die ik ooit heb gezien en de gaafste hond die ik ooit heb gehad. Helemaal perfect en zo lief en aanhankelijk en stoer”. Mei vorig jaar schreef Jeanine dat ze zich ontzettend verheugde op de komst van het donkerblauwe reutje, en zij sloot haar mail af met “We zullen zien wie de gelukkige is, bij wie hij gaat slapen”. Gisteravond schreef ze ons wie dat is geworden: “Hij lag ’s nachts in mijn armen; door hem sliep ik beter.”

Salty Sand’s Close to the Heart, lieve Bodhi….. 15 maanden oud ben je geworden in je paradijs op aarde. Je zult heel erg worden gemist door jouw baasjes. Marianne en Arend, bij wie hij is geboren en bij wie hij nadat het nest uitvloog door de omstandigheden nog een paar weken is gebleven zijn zo verdrietig, om hun “tenenbijtertje” en bovenal voor Jeanine en haar gezin. Maar ook ik, en de eigenaren van Bodhi’s nestgenoten hebben het er enorm moeilijk mee.

En laten we Tico niet vergeten, Bodhi’s “grote broer”. Deze foto maakte dochter Deborah, vlak voor de fatale wandeling in het park, van Bodhi en Tico die elkaar hun liefde betuigen. Vandaag liep Tico in het park zijn maatje te zoeken. Honden rouwen ook, wel degelijk, maar zij gaan normaalgesproken sneller dan wij mensen weer over op de orde van de dag, want zij leven in het nu.

Vandaag las ik een tekst op een forum, die ik graag wil delen. Ik leg deze woorden in de mond van Tico, en in de mond van alle whippets die vandaag hun leven met ons delen. Zij leren ons om te focussen op het nu en los te laten, door te gaan, en dankbaar te zijn voor het geluk dat ons ten deel viel.