Stiekem was zij mijn eerste whippetliefde: Int. Ned. Belg. Duits VDH Kamp. Of Summer’s Joy Geoleah “Julia” van Wim en Jos is zondag rustig over de regenboogbrug gegaan, ruim 15 jaar oud;
Mijn mam, 15 jaar geleden met de nestzusters Julia en Chloe, 6 weken oud. Die twee waren als pup best verschillend in hun energie en dat zie je ook op deze foto; Julia zat altijd gezellig op je arm en Chloe keek altijd naar beneden en was bezig te verzinnen wat ze ging doen zodra ze weer op de grond zou worden gezet…… ik had daarom mijn hart verpand aan Julia, en toen ze door ruw spel een krammetje boven haar oog kreeg, was ik ervan overtuigd dat Wim haar niet meer voor zichzelf zou willen houden ;>)
Maar Julia werd ondanks het krammetje de “keeper” van Wim en Jos, en Chloe kwam dus bij ons wonen en werd mijn prinses. Op de foto Wim met zijn Julia, op de jonge honden en veteranendag van de NWC, november 2000.
Julia liet zich – in tegenstelling tot haar moeder Cleo en haar zus Chloe – graag showen en werd in korte tijd Internationaal, Nederlands, Belgisch, Duits (VDH) kampioen.
Zwangere Julia. Ze werd eind 2005 moeder van vijf Of Summer’s Joy pups, waarvan er drie haar prettige genen verder door gaven aan kleinkinderen, achterkleinkinderen etc.: Jans bij Wim en Jos zelf, Ginny bij de familie Permo in Zweden, en Bibi bij de familie Bellinga van Southgroves whippets.
Julia in de bloei van haar leven;
Juli 2004; Julia en Chloe vier jaar oud, voor het kasteel van Chambord.
Precies tien jaar later, de twee dames, 14 jaar oud, op de camping in Hilversum.
Voor een buitenstaander waren ze moeilijk van elkaar te onderscheiden, en ook in hun gedrag en karakter hadden ze vele overeenkomsten. Zij hingen sterk aan hun personeel, maar waren geen van beiden echte schootzitters. Allebei heel evenwichtig van aard.
Op mijn verjaardagsetentje; maart 2015. Na Chloe’s overlijden in oktober 2014 vond ik het fijn om Juul af en toe te zien en te kunnen knuffelen; heel even had ik dan mijn Chloe weer een beetje in mijn armen….
Mijn moeder en Julia een paar weken geleden samen op de foto; 15 jaar na de puppyfoto die ik van hen maakte.
Wim en Jos hebben 15 mooie jaren van Julia mogen genieten, op shows maar vooral thuis, net als wij van Chloe hebben gedaan. We missen ze en zullen naar ze blijven zoeken, in de generaties die het stokje van hen hebben overgenomen.
Ik wens Wim en Jos heel veel sterkte met het gemis van hun geliefde “Petetteke”.
SALTY SAND'S WHIPPETS 
Wat een mooie ode aan Julia Monique. Ook hier wordt ze zeker gemist.
Vaarwel Julia!
Ach mooie Julia … Ook mijn voorbeeld van dé whippet !
Heel veel sterkte Wim en Jos. En alle anderen die haar van nabij kenden.
Nu is het laatste whippetje uit dit heel bijzondere nestje ook heengegaan. Heel veel sterkte voor haar baasjes, Wim en Jos en iedereen die haar dierbaar waren.
Rust zacht Juultje.
heel veel sterkte
Vaarwel, Julia. Je zult gemist worden, gelukkig leef je voort in je mooie kinderen en kleinkinderen.
Het blijft verdrietig ook al heeft de hond een mooie leeftijd van 15 jaar. Sterkte aan jullie allemaal.
Veel sterkte voor iedereen die haar van dichtbij kende. En wat Annemarie zegt klopt… Zelfs bij achterkleinkind Vettel herken ik dezelfde karaktertrekken. Je noemt: “Zij hingen sterk aan hun personeel, maar waren geen van beiden echte schootzitters. Allebei heel evenwichtig van aard.” Heel erg herkenbaar allemaal, hij heeft ook veel van zijn oma Bibi en dus ook van zijn overgrootmoeder Julia. Bijzonder toch…
Gisteren aan de telefoon nog wat herinneringen opgehaald met Wim. Als roedelleiders waren zij allebei super; ze hadden een overwicht zonder ooit maar een tandje te laten zien aan de anderen, en zonder de rest merkbaar te onderdrukken. We spraken onze verwondering uit over de manier waarop onze twee dames in het leven stonden vergeleken met sommige van onze andere hondjes. De ene hond levert zich met hart en ziel aan je over, en de ander hangt aan je maar blijft vooral van zich zelf. Die grote afhankelijkheid is vertederend en heerlijk, maar kan ook beklemmend zijn, vooral als je belangrijke, soms hartverscheurende beslissingen voor hen moet nemen. Julia en Chloe waren anders. Zij vroegen niet steeds alle aandacht maar leken duidelijk het liefst zelf de regie over hun leven te willen hebben. Het is dat waar wij ons over verwonderd hebben, en het zijn die unieke eigenschappen die we het meest zullen missen.
Oh, die foto’s van de zusjes voor Chambord en op de camping zeggen toch alles.
Mooie afgeronde whippetlevens…………wees dankbaar.
En…………heel toevallig heb ik vorige maand de achter-achter(?) kleinzoon van Julia mogen knuffelen.
O ja, wat leuk….. en hoe heette hij?
Dat was Daley, de mooie Southgrove whippetreu, die bij Miranda en Henri Smit de plaats van het vorig jaar overleden zusje van Amber, Sascha heeft ingenomen.
Leuk hoor, zo’n enthousiaste pup. Amber vond het ook hoogst interessant.
Hugo vond het maar zozo (jaloers?) Groetjes……….Henny.
Mooi geschreven Monique. Nog veel sterkte voor Wim en Jos gewenst.
Julia, RIP ❤