Bij Chloe, onze 13-jarige prinses, ontdekte ik laatst tussen de voorpoten een kale, paarse verdikking van 1 centimeter doorsnede. De dierenarts heeft daar vorige week enkele cellen van afgenomen en opgestuurd naar het lab. Vandaag kreeg ik te horen dat het gaat om een hemangiopericytoom; dat is een kwaadaardig gezwel, dat gelukkig langzaam groeit. Om uitzaaiingen te voorkomen moet het binnenkort worden verwijderd in Amsterdam. Als het voldoende ruim wordt weggesneden zou de kous daarmee af moeten zijn. Een operatie aan een bejaard besje brengt risico’s met zich mee. Maar ze is nog zo vrolijk en fit; misschien kan ze daarna nog weer een tijdje mee, en dus is de afspraak bij het MCD inmiddels gemaakt.

Bij Jewel is afgelopen week vastgesteld dat zij de ziekte van Cushing heeft als gevolg van een goedaardige tumor in de hypofyse. Deze ziekte komt o.a. voor bij mensen, knaagdieren, honden, katten en paarden. We gaan na de vakantie starten met medicatie. Ook dat is niet zonder risico, maar ook voor haar probeer ik tussen twee kwaden de beste te kiezen. Het gaat nooit meer over, maar sommige honden worden met de medicatie nog heel oud. Anderen hebben een kortere tijd voor zich. Zonder medicatie is het sowieso een verhaal met een naar einde. Ik heb besloten om alles wat ik heb gevonden over Cushing bij te houden in een apart blog, en daarin ook een dagboek over Jewel bij te houden, zodat mensen die naar informatie over Cushing bij honden zoeken er ook iets aan kunnen hebben.

Link naar het blog “Hond & Cushing – Jewel’s dagboek”: http://www.hondcushing.wordpress.com

Beide aandoeningen geven onbehandeld hele nare consequenties, maar zijn niet erfelijk.

Dit zijn natuurlijk helemaal geen leuke berichten om op je blog te zetten. Veel fokkers hebben een statische website i.p.v. een blog over de dagelijkse gebeurtenissen; en zo’n website is niet echt geschikt om de gezondheidsperikelen van je honden te openbaren. Daarbij komt, dat je honden dan minder gezond lijken te zijn dan die van andere fokkers, die hun mond hierover dicht houden.

Maar dit is een blog over wat ons dagelijks bezig houdt, en eerlijkheid duurt wel het langst heb ik als kind geleerd. Ouderdom komt met gebreken, dat geldt voor mensen en ook voor dieren. Als serieuze fokker probeer je mooie, gezonde honden te fokken, met een fijn karakter, en vanzelfsprekend sluit je dieren met erfelijke fatale problemen uit van de fokkerij. Maar geen fokker is het nog gelukt om honden met een eeuwig leven te fokken – dat gaat ook nooit gebeuren. Dat hoort allemaal bij het leven, dus ook bij mijn leven, en daarom doe ik op dit blog niet alleen verslag van de vreugdevolle zaken in mijn leven met whippets, maar ook van de zorgelijke en de verdrietige. Wordt vervolgd!