Afgelopen weekend was ik gezellig in België. Eerst bij Tinne en Marc, waar we de hele middag en avond zoet zijn geweest met kletsen aan de eettafel (en af en toe een uitstapje naar de PC, om even whippet x of y op te zoeken, want dat was natuurlijk onderwerp van gesprek ;>)). Ik heb geen foto’s gemaakt, de tijd vloog voorbij en het kwam even niet in me op. Het heerlijke diner werd door Tinne en Dirk bereid, met zo’n geweldig rode vruchtentaart als toetje, die Tinne vakkundig in vier (enorme) stukken sneed. Bedankt voor de gastvrijheid en tot over drie weken maar weer!

Daarna reed ik door naar Brugge, waar ik die nacht logeerde. Toen ik ’s morgens beneden kwam, vond ik dit tafereeltje aan tafel: de eerste papronde van de dag, voor de pups, die inmiddels 3 1/2 week oud zijn. Dusty en Dune stonden erbij, in de hoop op restjes….

Het gaat prima met de drie dames en drie heren; ze eten al pap, en af en toe worden ze al op de puppybak gezet, zodat ze leren waar ze hun behoeftes horen te doen na het slapen en eten. Dat leren die kleintjes razendsnel, en het scheelt de komende weken heel veel rommel en ruimwerk!

Ze eten sinds een paar dagen balletjes gehakte biefstuk; en dat gaat erin als pap. Hier het paarse meisje;

Het witte reutje wacht op zijn beurt; onder de afgunstige blik van Dusty ;>). Dusty vindt de pups reuze interessant, maar weet nog niet goed wat ze ermee moet of kan;

Witje draait er ook zijn pootje niet voor om en werkt zijn balletjes in sneltreinvaart weg.

Iedere week worden de nageltjes geknipt. Het groene reutje vindt: oog om oog, tand om tand, en begint dus demonstratief met zijn nieuwe melktandjes aan de nagels van Virginie;

Dune is een fantastische moeder, en verdient dus wel wat leuke afleiding; ’s morgens had ik Dune en Dusty op bezoek, ze wilden bij mij in bed uitslapen. Zo grappig, hoe Dune zich vervolgens op precies dezelfde manier tussen mijn benen installeert als haar nestzus Hinde altijd doet; het zit echt in de genen gebeiteld, kennelijk! We gingen zondagmiddag even uitwaaien op het strand van Zeebrugge.

De zon scheen, en de lichtval in de duinen was helder en warm van kleur;

Achter de duinen ligt dit aantrekkelijke vennengebiedje;

Zeebrugge is niet mondain, maar (of misschien wel dus) voor hondenwandelingen een aantrekkelijk strand- en duingebied.

Schaduwspel in het zand, van een whippet en haar personeel.

En dit stukje kunst staat nog altijd te pronken op het strand. Ik hou er wel van!

Nog even een spelletje frisbee, voor we de auto in stappen….

Daarna volgde een heerlijke lunch…. van tosti’s en champagne ;>))

Gevolgd door koffie met een proeverijtje van patisserie (die we zelf hadden meegebracht op de terugweg van het strand, wat een beetje uit de hand was gelopen omdat we maar niet konden kiezen). Brugge is top, voor bonbons en voor het goede gebak! En daarom kom ik over drie weken gewoon nog eens terug ;>)

Diezelfde dag vierden onze B’tjes hun eerste verjaardag. Megan had een heus verjaardagsfeestje, samen met haar vaste vriend Guus. Eerst een lekkere strandwandeling, daarna cupcakes voor mens en hond.

Heel verrast bekeek Megan haar slingers;

Worst happen uit het bakje water;

Ballon jagen;

Worst springen;

Cadeautje uitpakken… goed gekozen zo te zien!

Nog maar een cupcakeje eten;

En nog ééntje “for the road”. Dat was een lekkere verjaardag volgens mij!

Gisteravond vierden we traditiegetrouw oud en nieuw in de duinen; met champagne en plastic flutes.

Natuurlijk wisten mijn moeder en ome Cor het fietspad dwars door de duinen opnieuw te vinden. Bijna met de ogen dicht ondertussen, na 12 jaar ;>)

Het regende, maar de honden hadden best zin in een wandelingetje.

Proost! Ome Cor is niet zo sterk meer de laatste jaren, hij blijft in de auto zitten. Nieuw in ons gezelschap is Els, de vriendin van Ronald. De grote afwezige was mijn vader…… ik miste hem, en kon dit jaar voor het eerst zonder hem niet helemaal genieten van de feestdagen zoals ik gewend was te doen.

2012 bracht de nodige ups en downs in de wereld, maar ook in mijn wereld; het groot brengen van Hinde’s nest, dat op 30 december 2011 werd geboren; allerlei mooie ontmoetingen en whippetwandelingen; een gezellige Koninginnedag in Schoorl en de volgende ochtend het plotselinge overlijden van mijn vader. Twee weken na zijn begrafenis mijn operatie, gevolgd door een hele zomer in het teken van herstel. De ongeplande hazenjacht op de zeedijk en Jewel’s beschadigde teen, die twee keer moest worden geopereerd. Een paar kleddernatte hondenshows met mooie successen, veel afspraakjes met lieve vrienden. Het overlijden van mijn moeder’s zus Diny, die altijd zo genoot van onze whippets. En in december opnieuw genieten van een nest, om het jaar af te ronden, ditmaal van Dune, bij Virginie en Tessa. De hondjes vormen een belangrijk onderdeel in mijn dagelijkse leven, en zijn niet alleen een grote bron van geluk, maar ook een van troost in verdrietige tijden. Hieronder een foto die Nikki van Hazel en mij maakte, op Koninginnedag. De zon scheen, het leven was goed. Twaalf uur later was mijn vader er opeens niet meer.

Afscheid

Als mijn tijd gekomen is,

ik afscheid neem van het leven

merk jij, in al je eenzaamheid,

dat ik onzichtbaar

bij jou ben gebleven.

Een gelukkig, gezond en gezegend 2013 gewenst voor iedereen!