Soms gaat het bij mij niet over whippets ;>). Maar dan gaat het waarschijnlijk wel weer over andere dieren, en meestal zijn dat dan toch paarden, want ik rijd al mijn hele leven paard en zij stonden lang op een gedeelde plaats met honden op mijn lijstje van favoriete dieren. De schimmel op deze foto is de 21-jarige Amilette, en de bruine dame is haar 9-jarige dochter Andorra, gefokt door mijn goede vriendin Claudia.

Afgelopen weekend bezocht ik Claudia, op de “Colas Chavet” in midden Frankrijk, waar zij Arabische paarden houdt – zowel haar eigen paarden, als andermans paarden in pension. Wij kennen elkaar ondertussen alweer 18 jaar, vanuit de tijd dat wij bestuurswerk deden voor Brooke Hospital for Animals. Claudia is sinds haar tienerjaren een wandelende encyclopedie op het gebied van het Arabische volbloed paard. Als we over fokkerij, constructie en gangwerk praten, is er de onvermijdelijke vergelijking die we vaak kunnen maken tussen deze prachtige dieren en onze toch ook best wel adellijke whippets.

Ik laat tijdens deze bezoeken snel het Nederlandse tempo achter me. Dan duik ik gretig in de Franse modus, die vertrouwd voelt, want ik heb alles bij elkaar geteld zo’n 7 jaar in Frankrijk gewoond en gewerkt. De bovenstaande paasbrunch was trouwens helemaal niet typisch Frans, maar wel lekker ;>)

Ink is Claudia’s trouwe helper,  een superintelligente bordermix, die 9 jaar geleden als pupje uit het plaatselijke asiel is gehaald. Ze is genoemd naar haar inktzwarte verschijning (in het Engels).

We kennen elkaar door en door, en Ink compenseert het gemis van mijn eigen vier dames altijd op royale wijze.

Het was afgelopen weekend heerlijk weer daar in het midden van Frankrijk, er stond veel in bloei.

Met de zon erbij werd het een graad of 20, en het wemelde alweer van de hagedisjes op de muren van het huis.

We keutelen en kletsen maar wat… laat dineren, vroeg naar bed, uitslapen, lezen, slapen, lezen, opstaan, paarden verzorgen, brunchen, wandelen, koffie drinken in het dorpscafé, en rond de schemering meestal een ritje met de auto, om wild te spotten. Edelherten, reeën, wilde zwijnen, vossen, dassen, veel roofvogels, alles is er te vinden, op dit verstilde platteland dat wordt afgewisseld door mooie stukken bos. Het jachtseizoen was net een week eerder afgesloten, en dan vinden de maanden lang bejaagde dieren tijdens de zomermaanden gelukkig langzaam maar zeker hun rust.

Ik heb deze keer een aantal foto’s gemaakt ten behoeve van een interview met Claudia, dat binnenkort in een paardenvakblad verschijnt. Zie hier het bewijs van een stukje vakverdwazing, want niet alleen van honden kun je mooie gangwerkfoto’s maken natuurlijk ;>)

Lijkt een makkie, die foto, maar dit ging er aan vooraf; Claudia en Ink probeerden Andorra in beweging te krijgen, maar de rest van de kudde moet dan ook in beweging ;>)

En Ink leeft haar bordertalenten op zulke momenten volop uit…..

Onze uitstapjes naar de bossen die vlakbij le Colas Chavet liggen zijn altijd spannend, want we meestal wel wat wild tegen – Claudia kent na 10 jaar in dit gebied al hun schuilplekjes ondertussen op haar duimpje.

Op een gegeven moment nam Claudia even een ander pad, om een stukje te galopperen met Amilette….

Na een paar minuten kwam er met veel geraas een ree recht op mij af gerend. Ik was te verbouwereerd om een foto te nemen, terwijl ik de camera eigenlijk gewoon in de aanslag had… maar het zag er ongeveer uit zoals hierboven, maar dan één en niet drie ;>). Ik kon nog net op tijd achter een boom weg springen, waarna de ree met een enorme sprong vlak langs me kwam zeilen….. heel spannend was het wel!! Ik heb best veel reeën en edelherten gespot in mijn leven, maar zó dichtbij was ik nog nooit gekomen ;>)).

Het waren weer een paar heerlijke ontspannen dagen…..

Een jaarlijks terugkerende mini vakantie, meer dan voor herhaling vatbaar.

A très bientôt, chers amis!